Daan

dinsdag 28 augustus 2012

Meewosjt

Ik ga boodschappen doen en Daan wil graag mee. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit wat je gaat doen, Daan wil altijd wel mee.  Dus vandaag gaan we boodschappen doen. Op zich is dat al een heel avontuur, want ik moet de wekelijkse boodschappen halen. Dat betekent met een boodschappenkar en dus geen hand meer vrij om Daan aan de hand vast te houden. Jammer genoeg past hij niet meer in het zitje van de boodschappenkar, dus loopt Daan naast de kar. Nou ja, er naast....hij rent voor me uit De winkel door ondertussen luid gillend 'joepie'. Ondanks dat iedereen naar hem en daarna naar mij kijkt, is het wel prettig dat hij zo'n volume heeft, daardoor weet ik zo ongeveer waar hij zich bevindt in de winkel.

Na een tijdje kan ik hem paaien door hem de kar te laten duwen. Dan blijft hij in ieder geval bij mij in de buurt. Daan heeft zich echter volop ontwikkelt en zit nu in de 'selluf doen' fase, dus meneer wil de kar zelf duwen. Ik probeer via het tassenhaakje nog bij te sturen, maar zelfs dat accepteert hij niet. Dus we rijden van de linkerkant, naar rechts, draaien en blijven net voor de glazen potten stil staan. Niet omdat Daan de kar op tijd stopt, maar omdat ik de kar nog net op tijd af kan remmen.

Ondertussen probeer ik de kar te vullen met de boodschappen van mijn lijstje. Daan werkt echter met een ander lijstje, dus tijdens het manoevreren door probeer ik de boodschappen weer terug te leggen waar ze lagen. Langzaamaan vult de kar zich met de boodschappen die we wel moeten hebben en krijgt Daan het zwaar. De kar wordt zwaarder, dus hij moet meer moeite doen om te duwen, voordeel is nu wel dat we rustiger door de winkel lopen. Uiteindelijk komen we bij de kassa aan.

Daan vindt het heerlijk om mee uit te ruimen en legt alles op zijn hardhandige manier op de lopende band. Ik sorteer wat hij er op mag leggen, probeer de zware dingen vooraan te zetten en kan nog net een pot jam onderscheppen. Ineens valt zijn oog op iets bekends voor hem. 'Meewosjt' roept hij keihard door de winkel. 'Joepie, meewosjt' roept hij nog een keer. Op mijn vraag om de smeerworst op de band te leggen, legt hij de smeerworst neer. De band begint te lopen en wat er dan gebeurt....

Daan begint te roepen en te juichen. Hij klapt als een gek in zijn handen, staat te springen en roept ondertussen luid en duidelijk. 'Hou vast meewosjt', 'Hou goet vast'. 'Daaaaar gaat ie'. 'Kijk uit meewosjt'.  Ik zie mensen omkijken, maar Daan ziet ze niet. Hij heeft alleen maar oog voor zijn smeerworst. De kassiëre zie ik kijken, maar ze is zo wijselijk om haar mond dicht te houden. Op het moment dat ze de smeerworst scant, staat Daan voor haar te springen. 'meewosjt, meewosjt'. Op haar vraag of hij dit lekker vindt, geeft hij al geen antwoord meer. Hij staat bij de inpak lopende band. De kassiëre legt de smeerworst neer en weer herhaalt het klap, juich en springritueel zich. Opnieuw roept Daan erg duidelik verstaanbaar, tot achter in de winkel. 'hou je vast meewosjt'. De band rolt, de smeerworst ook en Daan wordt nog activer en stuitert zo ongeveer. 'Komt ie, komt ie!!!'. Iedereen kijkt inmiddels of heeft al gekeken naar dat kind dat zo staat te springen en juichen, ik kijk maar stoïcijns voor me uit en doe maar net of dit de gewoonste zaak van de wereld is. Wie heeft er nou niet een kind dat helemaal idolaat is van smeerworst?

De smeerworst rolt naar beneden, Daan pakt de worst, kust en knuffelt hem en op mijn verzoek legt hij de smeerworst met een gooiende beweging in de tas. Hij is nog niet klaar met juichen en springt tegen me op. 'Mama, high five.' Ja hoor, Daan high five. Zijn hand kletst hard tegen de mijne en daardoor voel ik de spanning in zijn lijf. Ik probeer hem enigsinds te kalmeren, door te zeggen dat de smeerworst nu in de tas zit. Dat hij smeerworst lekker vindt en dit alles terwijl ik onze andere boodschappen in pak. Het lijkt te werken, Daan kalmeert, hij zucht eens een keer. Iedereen kan weer door met datgene waar hij/zij mee bezig was, maar dan ineens gebeurt het...Daan ziet zijn 'koek'.  Wat er dan volgt kun je hierboven lezen, alleen moet je dan het woordje 'meewosjt'  vervangen voor 'koek'.


dinsdag 21 augustus 2012

Zonnebril

Eigenlijk ben ik helemaal geen zonebrillenmens.Liever knijp ik mijn ogen tot spleetjes en tuur tegen de zon in. Vaak krijg ik dan hoofdpijn en laatst viel het me zelfs op dat ik ook flink wat rimpels krijg als ik zo met mijn ogen knijp. Toch zet ik hem de laatste tijd steeds vaker op. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ik minder goed zie dan als ik geen zonnebril draag. Vraag me niet waarom, maar ik mis ineens vanalles en ben minder geconcentreerd. Ik denk dat mijn ogen dan even rust hebben en mijn hersenen daardoor ook minder hoeven te werken. Geen idee, maar daarom zette ik hem niet altijd op. Of ik was hem gewoon vergeten of hij was kapot, doordat ik erop was gaan zitten. In ieder geval droeg ik hem minder vaak dan nu.

 Vroeger, in de tijd dat we nog geen kinderen hadden, gebruikte ik mijn zonnebril voornamelijk als ik even mijn ogen dicht wilde doen in de auto. Bart en ik gingen dan op vakantie en Bart reed het hele stuk naar onze vakantiebestemming. We hadden toen nog geen navigatie in de auto en ik zat met de kaart op schoot. Ik was al een paar ingedut en Bart had me al een paar keer geirriteerd wakker gemaakt. Welke kant moest hij nu op? Nog 27 kilometer deze weg volgen. Ik was echter zo duf en moe, dat ik dacht slim te zijn door mijn zonnebril op te zetten. Hij zou dan vast niet zien dat ik mijn ogen dicht deed, al was het maar voor heel even. Dus ik zette mijn zonnebril op, donkere glazen schijnen tenslotte niet door. Net toen ik mijn ogen dicht had,vroeg hij ineens 'ga je slapen?'. Hoe kon ie dat nou toch weten? Domme ik, hij zat natuurlijk naast mij en zag zo langs de pootjes van mijn zonnebril, mijn ogen dicht zakken.

Maar goed, inmiddels zitten er vier kinderen in de auto die er wel voor zorgen dat ik, met of zonder zonnebril, mijn ogen niet meer dicht kan doen, dus zet ik mijn zonnebril steeds vaker en makkelijker op. Inmiddels ben ik er achter gekomen dat een zonnebril ook ontzettend handig is. Je kunt er namelijk ongegeneerd mee gluren en kijken. Zonder zonnebril valt het natuurlijk meteen op als je iemand uitgebreid bekijkt, maar niemand die dat doorheeft als ik mijn zonnebril op heb. Moet ik natuurlijk wel mijn mond dicht doen als ik iemand aanstaar. Zo zie ik mensen waarvan ik denk 'als jij dat aankan, dan kan ik het zeker aan'. Of 'hee, die heeft daar een tattoo'. Wat te denken van 'zo, die is veranderd en niet ten goede' of 'sinds wanneer hebben die een relatie?'. Natuurlijk is een zonnebril ook handig als je jezelf bekijkt, je lijkt altijd ineens een stuk bruiner. En het verbloemt ook mooi mijn eigen onzekerheid over mijn zomerlijf. Met mijn zonnebril zet ik mijn pokerface op, net alsof ik erg zeker ben over mezelf. Ik kijk zo arrogant mogelijk, zodat mensen het niet in hun hoofd halen ook maar iets over mijn zomerlijf te zeggen. Wat kan een mens zichzelf voor de gek houden, maar goed het werkt voor mij. Ik word er iets zekerder van. En ondertussen kan ik mooi alles bijhouden, op z'n tilburgs gezegd 'lekker louwen', niemand die het ziet of doorheeft.....denk ik.

Zomer

Wat een weertje was het de afgelopen dagen. En we hebben ook nog een aantal mooie dagen met lekkere temperaturen in het verschiet. Het is heerlijk weer en zo hoort vakantie te zijn. Met dit mooie weer komen ook de strakkere hemdjes en korte rokjes te voorschijn. En nu het zo ontzettend warm is, ook de, voor mij persoonlijk, wat minder leuke kledingstijl, de bikini's. Die rokjes en die hemdjes gaan nog wel, alhoewel ik me toch het prettigste voel in een wijde trui. Maar die bikini. Tja, in een trui zwemt het zo moeilijk he? Maar goed, ik voel me absoluut niet op mijn gemak in mijn tankini.Dat heeft zo z'n redenen.

Het begint eigenlijk al met mijn kleur, ik ben echt wit, spierwit. Zoals je soms duitse mensen op het strand ziet, zo wit ben ik. Van dat 'net-na-de-winter-wit'. We hebben geen zonnebank, daar wordt je weer zo nepbruin en rimpelig van en gezond is het volgens mij ook niet. Bovendien lig ik me daaronder alleen maar te vervelen, ga ik allemaal denken wat er nog moet gebeuren in plaats van met te ontspannen. Ook heb ik me eens een keer geprobeerd met een zelfbruiner in te smeren, maar het resultaat was niet datgeen wat mij beloofd werd. Ik zat vol met vlekken, het leek wel of ik een of andere ziekte had. Alleen mijn handen waren bruin ondanks dat ik ze zorgvuldig had geschrobd en gewassen. Wel tig keer.

Daarna is mijn decolleté nu niet bepaald minder bedeeld. Om het met een mannelijke term uit te drukken, 'ik heb een flinke bos hout voor de deur. Wat mij betreft zou het wel (veel) minder mogen zijn. Als ik ze zou delen met andere, dan kan ik met mijn cupmaat 3 mensen van borsten voorzien. Ik sjouw, pluk en hijs, om te zorgen voor wat optisch bedrog en heb de illusie dat ze zo misschien wel kleiner lijken dan ze werkelijk zijn. Zitten ze eenmaal goed en op hun plek en bekijk ik ze van bovenaf, dan weet ik dat ik mezelf voor de gek houd. Maar gelukkig kan ik mijn eigen tenen nog zien.

Zit en hangt mijn boezem dan eindelijk goed, blubbert mijn buik weer onder dat tankinitopje vandaan. Moet ik daar weer gaan sjorren en passen en meten. Mijn buik inhouden werkt op dit moment niet meer, althans ik zie niet dat ik hem inhoud en mijn borsten lijken daardoor nog meer omhoog te komen. Dus moet dat topje toch echt wat naar beneden worden getrokken. En jawel hoor...ploep! Daar zijn ze weer. Borsten weer terug op hun plaats duwen en het topje iets minder ver naar beneden trekken.

Is dat eenmaal klaar, moet ik mijn broekje nog goed doen, maar meestal zit dat wel snel goed. Het meeste overtollige vet zit echt op mijn bovenste gedeelte van mijn lijf. Zit mijn tankini dan eindelijk goed, kom ik ert achter dat ik mijn benen nog had moeten ontharen. Witte melkflessen, met haar, dat ziet er echt afgrijselijk uit, dus vlug nog maar even scheren. Natuurlijk scheer ik mezelf te gehaast en snijd daarbij in mijn been. Kan er ook nog bij, dit maakt het echt compleet.

Kortom heel dat zwem-en bikinigebeuren is nu niet datgene wat me zo blij maakt, tijdens dit mooie weer. Ietsje minder warm of regen zou voor mij dus ideaal zijn. Net niet warm genoeg voor een zwembadje in de tuin of regen. Jammer jongens, maar vandaag kunnen we echt niet gaan zwemmen. Ik kan er natuurlijk ook voor kiezen om geen badje op te zetten of niet te gaan zwemmen, maar onze kinderen willen natuurlijk ook afkoelen. Dus zet ik me maar over mijn schaamte en onzekerheid heen en zit ik puffend aan het zwembad in de zon, in mijn tankini. Mijn trui heb ik maar zolang in mijn tas gestopt.